Secunda die infra Octavam S. Laurentii ~ Semiduplex
Scriptura: Sabbato infra Hebdomadam XI post Octavam Pentecostes II. Augusti

Divinum Officium Tridentine - 1888

08-11-2018

Ad Matutinum

Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Início
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amém.
Ave, Maria, Cheia de graça, o Senhor é convosco; bendita sois Vós entre as mulheres, e bendito é o fruto do vosso ventre, Jesus.
Santa Maria, Mãe de Deus, rogai por nós, pecadores, agora e na hora da nossa morte. Amém.
Creio em Deus, Pai todo-poderoso, Criador do Céu e da Terra;
e em Jesus Cristo, seu único Filho, Nosso Senhor, que foi concebido pelo poder do Espírito Santo; nasceu da Virgem Maria; padeceu sob Pôncio Pilatos, foi crucificado, morto e sepultado; desceu à mansão dos mortos; ressuscitou ao terceiro dia; subiu aos Céus, onde está sentado à direita de DeusPai todo-poderoso, de onde há-de vir a julgar os vivos e os mortos. Creio no Espírito Santo, na santa Igreja Católica; na comunhão dos Santos; na remissão dos pecados; na ressurreição da carne; na vida eterna. Amém.
℣. Abri, Senhor, +︎ os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Deus, vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Aleluia.
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Beátus Lauréntius Christi Martyr triúmphat coronátus in cælis: * Veníte, adorémus Dóminum.
Ant. Beátus Lauréntius Christi Martyr triúmphat coronátus in cælis: * Veníte, adorémus Dóminum.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Beátus Lauréntius Christi Martyr triúmphat coronátus in cælis: * Veníte, adorémus Dóminum.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus Dóminum.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Beátus Lauréntius Christi Martyr triúmphat coronátus in cælis: * Veníte, adorémus Dóminum.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus Dóminum.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Beátus Lauréntius Christi Martyr triúmphat coronátus in cælis: * Veníte, adorémus Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus Dóminum.
Ant. Beátus Lauréntius Christi Martyr triúmphat coronátus in cælis: * Veníte, adorémus Dóminum.
Invitatório {Antífona do Comum ou Festa}
Ant. Christ's blessed Martyr Lawrence is crowned and triumphing in heaven. * O come, let us worship the Lord!
Ant. Christ's blessed Martyr Lawrence is crowned and triumphing in heaven. * O come, let us worship the Lord!
Come let us praise the Lord with joy: let us joyfully sing to God our saviour. Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.
Ant. Christ's blessed Martyr Lawrence is crowned and triumphing in heaven. * O come, let us worship the Lord!
For the Lord is a great God, and a great King above all gods. For the Lord will not cast off his people: for in his hand are all the ends of the earth, and the heights of the mountains are his.
Ant. O come, let us worship the Lord!
For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land. (genuflect) Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us: For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.
Ant. Christ's blessed Martyr Lawrence is crowned and triumphing in heaven. * O come, let us worship the Lord!
Today if you shall hear his voice, harden not your hearts: As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.
Ant. O come, let us worship the Lord!
Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart. And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.
Ant. Christ's blessed Martyr Lawrence is crowned and triumphing in heaven. * O come, let us worship the Lord!
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O come, let us worship the Lord!
Ant. Christ's blessed Martyr Lawrence is crowned and triumphing in heaven. * O come, let us worship the Lord!
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Deus tuórum mílitum
Sors, et córona, prǽmium,
Laudes canéntes Mártyris
Absólve nexu críminis.

Hic nempe mundi gáudia,
Et blanda fraudum pábula
Imbúta felle députans,
Pervénit ad cæléstia.

Pœnas cucúrrit fórtiter,
Et sústulit viríliter,
Fundénsque pro te sánguinem,
Ætérna dona póssidet.

Ob hoc precátu súpplici
Te póscimus, piíssime;
In hoc triúmpho Mártyris
Dimítte noxam sérvulis.

Laus et perénnis glória
Patri sit, atque Fílio,
Sancto simul Paráclito,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
Hino {do Comum ou Festa}
O God, of those that fought thy fight,
Portion, and prize, and crown of light,
Break every bond of sin and shame
As now we praise thy martyr's name.

He recked not of the world's allure,
But sin and pomp of sin forswore:
Knew all their gall, and passed them by,
And reached the throne prepared on high.

Bravely the course of pain he ran,
And bare his torments as a man:
For love of thee his blood outpoured,
And thus obtained the great reward.

With humble voice and suppliant word
We pray thee therefore, holy Lord,
While we thy martyr's feast-day keep,
Forgive thy loved and erring sheep.

Glory and praise for aye be done
To God the Father, and the Son,
And Holy Ghost, who reign on high,
One God, to all eternity.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Psalterio secundum diem}
Nocturn I.
Ant. Quia mirabília.
Psalmus 97 [1]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos com leituras {Antífonas e Salmos do Saltéio do dia correspondente}
Nocturn I.
Ant. For the Lord.
Salmo 97 [1]
97:1 Cantai ao Senhor um cântico novo: * pois operou maravilhas.
97:2 Sua dextra fê-l’O triunfar: * e o seu santo braço.
97:3 O Senhor manifestou a sua salvação: * revelou a sua justiça aos olhos das gentes.
97:4 Lembrou-se da sua misericórdia, * e da sua verdade para a casa de Israel.
97:5 Todos os confins da terra viram * a salvação do nosso Deus.
97:6 Aclamai a Deus, toda a terra: * cantai, exultai e salmodiai.
97:7 Cantai ao Senhor com a cítara, com a cítara e com voz de salmo: * com trombetas de metal e som de corneta.
97:8 Jubilai-vos na presença do rei Senhor: * mova-se o mar e quanto nele há, toda a terra e os que a habitam.
97:9 Os rios baterão palmas, ao mesmo tempo os montes alegrar-se-ão à vista do Senhor: * porque vem julgar a terra.
97:10 Julgará toda a terra com justiça, * e os povos com equidade.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Psalmus 98 [2]
98:1 Dóminus regnávit, irascántur pópuli: * qui sedet super Chérubim, moveátur terra.
98:2 Dóminus in Sion magnus: * et excélsus super omnes pópulos.
98:3 Confiteántur nómini tuo magno: quóniam terríbile, et sanctum est: * et honor regis judícium díligit.
98:4 Tu parásti directiónes: * judícium et justítiam in Jacob tu fecísti.
98:5 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte scabéllum pedum ejus: * quóniam sanctum est.
98:6 Móyses et Aaron in sacerdótibus ejus: * et Sámuel inter eos, qui ínvocant nomen ejus:
98:6 Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos: * in colúmna nubis loquebátur ad eos.
98:7 Custodiébant testimónia ejus, * et præcéptum quod dedit illis.
98:8 Dómine, Deus noster, tu exaudiébas eos: * Deus, tu propítius fuísti eis, et ulcíscens in omnes adinventiónes eórum.
98:9 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus: * quóniam sanctus Dóminus, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quia mirabília fecit Dóminus.
Salmo 98 [2]
98:1 O Senhor reinou, irritem-se os povos: * reina O que está sentado sobre Querubins, agite-se a terra.
98:2 O Senhor é grande em Sião: * e está elevado sobre todos os povos.
98:3 Dêem glória ao vosso grande nome, porque é terrível e santo: * e a honra do rei está em amar a justiça.
98:4 Vós preparastes direcções: * Vós exercestes o julgamento e a justiça em Jacob.
98:5 Exaltai o Senhor nosso Deus e adorai o escabelo de seus pés: * pois santo é.
98:6 Moisés e Arão estavam entre os seus sacerdotes: * e Samuel entre aqueles que invocam o seu nome:
98:7 Invocavam o Senhor e Ele os atendia: * falava-lhes na coluna de nuvem.
98:8 Guardavam os seus mandamentos, * e o preceito que lhes tinha dado.
98:9 Senhor nosso Deus, Vós os ouvíeis: * ó Deus, Vós lhes fostes propício, até em punir todas suas maquinações.
98:10 Exaltai o Senhor nosso Deus e adorai-O sobre o seu santo monte: * pois santo é o Senhor nosso Deus.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. For the Lord hath done marvellous things.
Ant. Jubiláte.
Psalmus 99 [3]
99:2 Jubiláte Deo, omnis terra: * servíte Dómino in lætítia.
99:2 Introíte in conspéctu ejus, * in exsultatióne.
99:3 Scitóte quóniam Dóminus ipse est Deus: * ipse fecit nos, et non ipsi nos.
99:4 Pópulus ejus, et oves páscuæ ejus: * introíte portas ejus in confessióne, átria ejus in hymnis: confitémini illi.
99:5 Laudáte nomen ejus: quóniam suávis est Dóminus, in ætérnum misericórdia ejus, * et usque in generatiónem et generatiónem véritas ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Sing joyfully.
Salmo 99 [3]
99:1 Aclamai a Deus, toda a terra: * servi o Senhor com alegria.
99:2 Vinde à sua presença * em grande exaltação.
99:3 Sabei que o Senhor é Deus: * nos fez Ele e não nós a nós mesmos.
99:4 O seu povo e as ovelhas do seu pasto: * entrai nos seus portões com louvor, nos seus átrios com hinos:glorificai-O.
99:5 Louvai o seu nome:porque o Senhor é suave, a sua misericórdia é eterna: * e a sua verdade permanece de geração em geração.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Psalmus 100 [4]
100:1 Misericórdiam, et judícium * cantábo tibi, Dómine:
100:2 Psallam, et intéllegam in via immaculáta, * quando vénies ad me.
100:2 Perambulábam in innocéntia cordis mei, * in médio domus meæ.
100:3 Non proponébam ante óculos meos rem injústam: * faciéntes prævaricatiónes odívi.
100:4 Non adhǽsit mihi cor pravum: * declinántem a me malígnum non cognoscébam.
100:5 Detrahéntem secréto próximo suo, * hunc persequébar.
100:5 Supérbo óculo, et insatiábili corde, * cum hoc non edébam.
100:6 Óculi mei ad fidéles terræ ut sédeant mecum: * ámbulans in via immaculáta, hic mihi ministrábat.
100:7 Non habitábit in médio domus meæ qui facit supérbiam: * qui lóquitur iníqua, non diréxit in conspéctu oculórum meórum.
100:8 In matutíno interficiébam omnes peccatóres terræ: * ut dispérderem de civitáte Dómini omnes operántes iniquitátem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Jubiláte Deo omnis terra.
Salmo 100 [4]
100:1 Misericórdia e justiça * Vos cantarei, ó Senhor:
100:2 Cantarei e procurarei conhecer o caminho da perfeição, * quando vierdes a mim.
100:3 Caminhava na inocência do meu coração, * no meio da minha casa.
100:4 Não punha ante meus olhos cousa injusta: * aborrecia os que cometiam transgressões.
100:5 Não se unia a mim coração depravado: * o mau afastava-se de mim e eu o não conhecia.
100:6 Ao que secretamente detraia o seu próximo, * eu o perseguia.
100:7 Com homem de olhos soberbos e de coração insaciável, * com esse não comia.
100:8 Meus olhos buscavam os fiéis da terra para que se sentassem comigo: * andava por caminho inocente, esse me servia.
100:9 Não habitará na minha casa o que com soberba procede: * o que diz iníquidade não pôde tornar-se agradável aos meus olhos.
100:10 Pela manhã exterminava todos os pecadores da terra: * a fim de suprimir da cidade do Senhor todos os que cometem a iniquidade.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Sing joyfully to God, all the earth.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. O Lord, hear my prayer.
℟. And let my cry come unto Thee.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. O Lord Jesus Christ, graciously hear the prayers of Thy servants, and have mercy upon us, Who livest and reignest with the Father, and the Holy Ghost, ever world without end. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De libro Ecclesiástæ
Eccl 7:1-3
1 Quid necésse est hómini majóra se quǽrere, cum ignóret quid condúcat sibi in vita sua, número diérum peregrinatiónis suæ et témpore quod velut umbra prǽterit? Aut quis ei póterit indicáre quid post eum futúrum sub sole sit?
2 Mélius est nomen bonum quam unguénta pretiósa, et dies mortis die nativitátis.
3 Mélius est ire ad domum luctus quam ad domum convívii; in illa enim finis cunctórum admonétur hóminum, et vivens cógitat quid futúrum sit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dómine, Pater et Deus vitæ meæ, ne derelínquas me in cogitátu malígno: extolléntiam oculórum meórum ne déderis mihi, et desidérium malígnum avérte a me, Dómine; aufer a me concupiscéntiam,
* Et ánimo irreverénti et infruníto ne tradas me, Dómine.
℣. Ne derelínquas me, Dómine, ne accréscant ignorántiæ meæ, nec multiplicéntur delícta mea.
℟. Et ánimo irreverénti et infruníto ne tradas me, Dómine.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Eternal Father bless us with an eternal blessing. Amen.

Leitura 1
Lesson from the book of Ecclesiastes
Eccl 7:1-3
1 What needeth a man to seek things that are above him, whereas he knoweth not what is profitable for him in his life, in all the days of his pilgrimage, and the time that passeth like a shadow? Or who can tell him what shall be after him under the sun?
2 A good name is better than precious ointments: and the day of death than the day of one's birth.
3 It is better to go to the house of mourning, than to the house of feasting: for in that we are put in mind of the end of all, and the living thinketh what is to come.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. O Lord, Father and God of my life, leave me not to evil counsels; give me not a proud look, but turn away from me an haughty mind, O Lord turn away from me concupiscence,
* And give me not over unto an impudent and froward mind, O Lord!
℣. Leave me not, O Lord, lest mine ignorance increase, and my sins abound.
℟. And give me not over unto an impudent and froward mind, O Lord.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Eccl 7:4-9
4 Mélior est ira risu, quia per tristítiam vultus corrígitur ánimus delinquéntis.
5 Cor sapiéntium ubi tristítia est, et cor stultórum ubi lætítia.
6 Mélius est a sapiénte córripi, quam stultórum adulatióne décipi;
7 Quia sicut sónitus spinárum ardéntium sub olla, sic risus stulti; sed et hoc vánitas.
8 Calúmnia contúrbat sapiéntem et perdet robur cordis illíus.
9 Mélior est finis oratiónis quam princípium, mélior est pátiens arrogánte.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Magna enim sunt judícia tua, Dómine, et inenarrabília verba tua:
* Magnificásti pópulum tuum et honorásti.
℣. Transtulísti illos per Mare Rubrum et transvexísti eos per aquam nímiam.
℟. Magnificásti pópulum tuum et honorásti.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Son, the Sole-begotten, mercifully bless and keep us. Amen.

Leitura 2
Eccl 7:4-9
4 Anger is better than laughter: because by the sadness of the countenance the mind of the offender is corrected.
5 The heart of the wise is where there is mourning, and the heart of fools where there is mirth.
6 It is better to be rebuked by a wise man, than to be deceived by the flattery of fools.
7 For as the crackling of thorns burning under a pot, so is the laughter of a fool: now this also is vanity.
8 Oppression troubleth the wise, and shall destroy the strength of his heart.
9 Better is the end of a speech than the beginning. Better is the patient man than the presumptuous.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Great are thy judgments, O Lord, and thy words cannot be expressed.
* Thou didst make thy people mighty and honourable.
℣. Thou broughtest them through the Red Sea, and leddest them through much water.
℟. Thou didst make thy people mighty and honourable.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Eccl 7:11-14
11 Ne dicas: Quid putas causæ est quod prióra témpora melióra fuére quam nunc sunt? stulta enim est hujuscémodi interrogátio.
12 Utílior est sapiéntia cum divítiis et magis prodest vidéntibus solem.
13 Sicut enim prótegit sapiéntia, sic prótegit pecúnia; hoc autem plus habet erudítio et sapiéntia, quod vitam tríbuunt possessóri suo.
14 Consídera ópera Dei, quod nemo possit corrígere quem ille despéxerit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Quæ sunt in corde hóminum, óculi tui vident, Dómine, et in libro tuo ómnia scribéntur:
* Homo videt in fácie, Deus autem in corde.
℣. Omnia enim corda scrutátur, et univérsas méntium cogitatiónes intéllegit.
℟. Homo videt in fácie, Deus autem in corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Homo videt in fácie, Deus autem in corde.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the grace of the Holy Spirit enlighten all our hearts and minds. Amen.

Leitura 3
Eccl 7:11-14
11 Say not: What thinkest thou is the cause that former times were better than they are now? for this manner of question is foolish.
12 Wisdom with riches is more profitable, and bringeth more advantage to them that see the sun.
13 For as wisdom is a defence, so money is a defence: but learning and wisdom excel in this, that they give life to him that possesseth them.
14 Consider the works of God, that no man can correct whom he hath despised.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Lord, thine eyes behold all that is in the heart of man, and in thy book are they all written.
* Man looketh on the outward appearance, but God looketh on the heart.
℣. For He searcheth all hearts, and understandeth all the imaginations of the thoughts.
℟. Man looketh on the outward appearance, but God looketh on the heart.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. Man looketh on the outward appearance, but God looketh on the heart.
Nocturn II.
Ant. Clamor meus.
Psalmus 101 [5]
101:2 Dómine, exáudi oratiónem meam: * et clamor meus ad te véniat.
101:3 Non avértas fáciem tuam a me: * in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam.
101:3 In quacúmque die invocávero te, * velóciter exáudi me.
101:4 Quia defecérunt sicut fumus dies mei: * et ossa mea sicut crémium aruérunt.
101:5 Percússus sum ut fænum, et áruit cor meum: * quia oblítus sum comédere panem meum.
101:6 A voce gémitus mei * adhǽsit os meum carni meæ.
101:7 Símilis factus sum pellicáno solitúdinis: * factus sum sicut nyctícorax in domicílio.
101:8 Vigilávi, * et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
101:9 Tota die exprobrábant mihi inimíci mei: * et qui laudábant me, advérsum me jurábant.
101:10 Quia cínerem tamquam panem manducábam, * et potum meum cum fletu miscébam.
101:11 A fácie iræ et indignatiónis tuæ: * quia élevans allisísti me.
101:12 Dies mei sicut umbra declinavérunt: * et ego sicut fænum árui.
101:13 Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes: * et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
101:14 Tu exsúrgens miseréberis Sion: * quia tempus miseréndi ejus, quia venit tempus.
101:15 Quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus: * et terræ ejus miserebúntur.
101:16 Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, * et omnes reges terræ glóriam tuam.
101:17 Quia ædificávit Dóminus Sion: * et vidébitur in glória sua.
101:18 Respéxit in oratiónem humílium: * et non sprevit precem eórum.
101:19 Scribántur hæc in generatióne áltera: * et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum:
101:20 Quia prospéxit de excélso sancto suo: * Dóminus de cælo in terram aspéxit:
101:21 Ut audíret gémitus compeditórum: * ut sólveret fílios interemptórum:
101:22 Ut annúntient in Sion nomen Dómini: * et laudem ejus in Jerúsalem.
101:23 In conveniéndo pópulos in unum, * et reges ut sérviant Dómino.
101:24 Respóndit ei in via virtútis suæ: * Paucitátem diérum meórum núntia mihi.
101:25 Ne révoces me in dimídio diérum meórum: * in generatiónem et generatiónem anni tui.
101:26 Inítio tu, Dómine, terram fundásti: * et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
101:27 Ipsi períbunt, tu autem pérmanes: * et omnes sicut vestiméntum veteráscent.
101:28 Et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur: * tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
101:29 Fílii servórum tuórum habitábunt: * et semen eórum in sǽculum dirigétur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn II.
Ant. O God.
Salmo 101 [5]
101:1 Senhor, ouvi a minha oração: * e chegue até Vós o meu clamor.
101:2 Não aparteis de mim o vosso rosto: * no dia do tormento, inclinai o vosso ouvido para mim.
101:3 Em qualquer dia que Vos invocar, * prontamente me ouvi.
101:4 Pois os meus dias dissiparam-se como fumo: * e os meus ossos secaram como acendalhas.
101:5 Fui ferido como feno e o meu coração secou-se: * pois me esqueci de comer o meu pão.
101:6 À voz dos meus gemidos, * pegaram-se os meus ossos à pele.
101:7 Tornei-me semelhante ao pelicano do deserto: * tornei-me como a coruja no seu albergue.
101:8 Velei * e tornei-me como o pássaro solitário no telhado.
101:9 Todo o dia me injuriavam os meus inimigos: * e os que me louvavam conspiravam contra mim.
101:10 Pois comia cinza como pão, * e misturava a minha bebida com minhas lágrimas.
101:11 À vista de vossa ira e indignação: * pois depois de me elevares, me arrojastes.
101:12 Meus dias tombaram como a sombra: * e eu sequei-me como feno.
101:13 Contudo, ó Senhor, Vós permaneceis para sempre: * e o vosso nome de geração em geração.
101:14 Vós, levantando-Vos, tereis piedade de Sião: * pois é tempo de terdes piedade dela e o tempo já chegou.
101:15 Porque as suas ruínas são amadas pelos vossos servos: * e se compadecerão da sua terra.
101:16 As gentes temerão o vosso nome, ó Senhor, * e todos os reis da terra respeitarão a vossa glória.
101:17 Pois o Senhor edificou Sião: * e será visto na sua glória.
101:18 Atendeu à oração dos humildes: * e não desprezou a sua prece.
101:19 Escrevam estas cousas para a geração futura: * e o povo, que há-de ser criado, louvará o Senhor:
101:20 Pois olhou do alto do seu santuário: * o Senhor olhou do céu sobre a terra:
101:21 Para ouvir os gemidos dos encarcerados: * para libertar os filhos dos cadáveres:
101:22 Para que anunciem em Sião o nome do Senhor: * e o seu louvor em Jerusalém.
101:23 Quando se juntarem os povos * e os reis para servirem ao Senhor.
101:24 Disse-lhe na expansão da sua força: * manifestai-me o curto número de meus dias.
101:25 Não me chameis na metade de meus dias: * os vossos anos estendem-se de geração em geração.
101:26 No princípio, ó Senhor, fundastes a terra: * e os céus são obra de vossas mãos.
101:27 Eles perecerão, mas Vós permanecereis: * todos eles como o traje envelhecerão.
101:28 Como a veste os mudareis e serão mudados: * Vós, porém, sois sempre o mesmo e os vossos anos não terão fim.
101:29 Os filhos de vossos servos habitarão: * e a sua posteridade será orientada eternamente.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Psalmus 102 [6]
102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et noli oblivísci omnes retributiónes ejus.
102:3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis: * qui sanat omnes infirmitátes tuas.
102:4 Qui rédimit de intéritu vitam tuam: * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.
102:5 Qui replet in bonis desidérium tuum: * renovábitur ut áquilæ juvéntus tua:
102:6 Fáciens misericórdias Dóminus: * et judícium ómnibus injúriam patiéntibus.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël voluntátes suas.
102:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * longánimis, et multum miséricors.
102:9 Non in perpétuum irascétur: * neque in ætérnum comminábitur.
102:10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis: * neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
102:11 Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra: * corroborávit misericórdiam suam super timéntes se.
102:12 Quantum distat ortus ab occidénte: * longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
102:13 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se: * quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum.
102:14 Recordátus est quóniam pulvis sumus: * homo, sicut fænum dies ejus, tamquam flos agri sic efflorébit.
102:16 Quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet: * et non cognóscet ámplius locum suum.
102:17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno, * et usque in ætérnum super timéntes eum.
102:17 Et justítia illíus in fílios filiórum, * his qui servant testaméntum ejus:
102:18 Et mémores sunt mandatórum ipsíus, * ad faciéndum ea.
102:19 Dóminus in cælo parávit sedem suam: * et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Ángeli ejus: * poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum ejus.
102:21 Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus: * minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera ejus: * in omni loco dominatiónis ejus, bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamor meus ad te véniat Deus.
Salmo 102 [6]
102:1 Minha alma, bendiz o Senhor: * e tudo o que em mim há, o seu santo nome.
102:2 Bendiz o Senhor, ó minha alma: * e não esqueças nem um dos seus benefícios.
102:3 É Ele que perdoa todas tuas iniquidades: * e que sara todas tuas enfermidades.
102:4 É Ele que resgata da morte a tua vida: * e que te coroa da sua misericórdia e das suas graças.
102:5 É Ele que com bens sacia o teu desejo: * a tua mocidade renovar-se-á como a da águia:
102:6 O Senhor faz misericórdias: * e justiça a todos os que sofrem agravos.
102:7 Fez conhecer a Moisés os seus caminhos, * e aos filhos de Israel as suas vontades.
102:8 O Senhor é compassivo e misericordioso: * paciente e de muita misericórdia.
102:9 Não ficará irado para sempre: * nem ameaçará perpetuamente.
102:10 Segundo os nossos pecados nos não tratou: * nem nos puniu segundo as nossas iniquidades.
102:11 Porque segundo a altura do céu acima da terra: * estabeleceu Ele a sua misericórdia sobre os que O temem.
102:12 Quanto o oriente dista do ocidente: * tanto Ele afastou de nós as nossas iniquidades.
102:13 Como um pai se compadece dos seus filhos, assim se compadeceu o Senhor dos que O temem: * porque conhece a nossa forma.
102:14 Lembrou-se que somos pó: * os dias do homem passam como o feno, como a flor do campo, assim floresce.
102:15 Porque um sopro de vento passará sobre ele e não subsistirá: * e seu lugar o não mais conhecerá.
102:16 Porém, da eternidade vem a misericórdia do Senhor, * e até à eternidade sobre os que O temem.
102:17 Sua justiça nos filhos dos filhos, * para aqueles que guardam a sua aliança:
102:18 Se lembram dos seus mandamentos, * para os observar.
102:19 O Senhor preparou o seu trono no céu: * e sobre todos dominará o seu reino.
102:20 Bendizei o Senhor, todos seus anjos: * poderosos em força, que executais a sua palavra, ouvindo a voz das suas ordens.
102:21 Bendizei o Senhor, todos seus exércitos: * seus ministros, que fazeis a sua vontade.
102:22 Bendizei o Senhor, todas suas obras: * ó minha alma, bendiz o Senhor em todo o lugar do seu domínio.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O God let my cry come unto Thee.
Ant. Bénedic.
Psalmus 103 [7]
103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra ejus.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus ejus: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum juméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bless the Lord.
Salmo 103 [7]
103:1 Bendiz o Senhor, ó minha alma: * ó Senhor meu Deus, Vos engrandecestes sumamente.
103:2 Com glória e majestade Vos revestistes: * como um traje coberto de luz.
103:3 Como a tenda, estendeis o céu: * que cobris de água a sua cobertura.
103:4 Que subis sobre as nuvens: * e sobre as asas dos ventos andeis.
103:5 Que fazeis os vossos anjos espíritos: * e que os vossos ministros sejam fogo ardente.
103:6 Que fundastes a terra sobre as suas bases: * ela se não desnivelará pelos séculos dos séculos.
103:7 O abysmo cinge-a como um traje: * as águas elevam-se acima das montanhas.
103:8 À vossa ameaça fugirão: * temerão à voz de vosso trovão.
103:9 Elevam-se as montanhas e os vales descem, * ao lugar que lhes estabelecestes.
103:10 Instituístes-lhes limites, que não ultrapassarão: * e não volverão a cobrir a terra.
103:11 Vós fazeis sair as fontes nos vales: * as águas passam por meio dos montes.
103:12 Todos os animais do campo beberão: * suspiram os asnos selvagens na sua sede.
103:13 Sobre elas habitam as aves do céu: * do meio dos rochedos, farão ouvir as suas vozes.
103:14 Regais os montes dos altos: * com o fruto de vossas obras a terra será saciada:
103:15 Feno produzis para os animais, * e plantas para uso dos homens:
103:16 Pão fazeis sair do seio da terra: * e vinho que alegra o coração do homem:
103:17 Azeite para espalhar a alegria sobre o rosto: * e pão para fortificar o coração.
103:18 Encher-se-ão de seiva as árvores do campo e os cedros do Líbano que plantou: * ali farão ninhos as aves.
103:19 A casa da cegonha lhes serve de guia: * os montes altos são refúgio dos veados e os penhascos dos ouriços.
103:20 Fez a lua para marcar os tempos: * o sol conhece o seu ocaso.
103:21 Espalhastes as trevas e a noite se fez: * vagueiam então todos os animais da selva.
103:22 Os leõezinhos rugem em busca da presa, * e pedem a Deus o seu sustento.
103:23 Desponta o sol e reúnem-se: * e vão esconder-se nos seus covis.
103:24 Sairá o homem para a sua obra: * e para os seus trabalhos até entardecer.
103:25 Quão magníficas são as vossas obras, ó Senhor! * Fizestes com sabedoria todas as cousas:a terra está cheia das vossas riquezas.
103:26 Este mar grande e de longos braços: * nele existem peixes sem número.
103:27 Animais pequenos e grandes: * por ele transitam os navios.
103:28 Lá brinca esse dragão que formastes: * todos esperam de Vós que lhes deis de comer a seu tempo.
103:29 Dando-lho Vós, eles o recolhem: * abrindo Vós vossa mão, todos se encherão de bens.
103:30 Mas, se apartardes o vosso rosto, turvar-se-ão: * tirar-lhes-eis o espírito, deixarão de ser e ao pó retornarão.
103:31 Enviareis o vosso espírito e serão criados: * e renovareis a face da terra.
103:32 Seja celebrada a glória do Senhor para sempre: * alegrar-se-á o Senhor nas suas obras:
103:33 Olha para a terra e tremer a faz: * toca os montes e eles fumegam.
103:34 Cantarei ao Senhor durante a minha vida: * cantarei hinos a meu Deus enquanto existir.
103:35 Sejam-Lhe agradáveis as minhas palavras: * quanto a mim, deleitar-me-ei no Senhor.
103:36 Desapareçam da terra os pecadores e os iníquos não mais existam: * bendiz o Senhor, ó minha alma.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Psalmus 104 [8]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: * annuntiáte inter gentes ópera ejus.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília ejus.
104:3 Laudámini in nómine sancto ejus: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem ejus semper.
104:5 Mementóte mirabílium ejus, quæ fecit: * prodígia ejus, et judícia oris ejus.
104:6 Semen Ábraham, servi ejus: * fílii Jacob, elécti ejus.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra judícia ejus.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et juraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Jacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ ejus:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Joseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes ejus, ferrum pertránsiit ánimam ejus * donec veníret verbum ejus.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum: * et senes ejus prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Jacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos ejus.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum ejus: * et dolum fácerent in servos ejus.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cujus non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant justificatiónes ejus, * et legem ejus requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bénedic ánima mea Dómino.
Salmo 104 [8]
104:1 Louvai o Senhor e invocai o seu nome: * anunciai as suas obras entre as gentes.
104:2 Cantai-Lhe e salmodiai-Lhe: * narrai todas suas maravilhas.
104:3 Gloriai-vos em seu santo nome: * alegre-se o coração dos que buscam o Senhor.
104:4 Buscai o Senhor e fortalecei-vos n’Ele: * buscai sempre a sua face.
104:5 Lembrai-vos das maravilhas que fez: * dos seus prodígios e as sentenças da sua boca:
104:6 Descendentes de Abraão, seus servos: * filhos de Jacob, seus escolhidos.
104:7 Ele é o Senhor nosso Deus: * os seus juízos exercem-se em toda a terra.
104:8 Ele lembrou-se para sempre da sua aliança: * e da palavra que comandou a mil gerações:
104:9 Que a Abraão fez: * e do seu juramento a Isaac:
104:10 O mesmo confirmou a Jacob como lei: * e a Israel para uma eterna aliança:
104:11 Dizendo:dar-te-ei a terra de Canaan, * porção de tua herança.
104:12 Quando em pequeno número, * sendo pouquíssimos e estrangeiros:
104:13 Passavam de gente para gente, * e dum reino para outro povo.
104:14 Homem que os ofendesse não permitiu: * e reis castigou por causa deles.
104:15 Não toqueis os meus ungidos: * e meus profetas os não maltrateis.
104:16 Chamou a fome sobre a terra: * e destruiu todo o sustento do pão.
104:17 Enviou adiante deles um homem: * a José que foi vendido como escravo.
104:18 Humilharam-no com grilhões nos pés, o ferro traspassou a sua alma * até que se cumpriu o seu vaticínio.
104:19 A palavra do Senhor o tinha inflamado: * o rei mandou que o soltassem, o príncipe dos povos deu-lhe a liberdade.
104:20 Constituiu-o senhor da sua casa: * e príncipe de tudo quanto possuía:
104:21 Para que instruísse os seus príncipes como a si: * e ensinasse a prudência aos seus anciãos.
104:22 Israel entrou no Egipto: * e Jacob foi hóspede na terra de Cam.
104:23 Aumentou veementemente o seu povo: * e tornou-o forte sobre os seus inimigos.
104:24 Converteu-lhes o coração para que odiassem o seu povo: * e usassem de dolos com seus servos.
104:25 Enviou Moisés, seu servo: * e Arão, a quem tinha escolhido.
104:26 Deu-lhes poder para fazer milagres: * e prodígios na terra de Cam.
104:27 Enviou trevas e escureceu: * e com suas palavras se não exacerbaram.
104:28 Converteu-lhes as águas em sangue: * e matou os seus peixes.
104:29 Sua terra produziu rãs: * até nos aposentos dos próprios reis.
104:30 Falou e vieram moscas: * e mosquitos por todo o território.
104:31 Em vez de água lhes fez chover granizo: * lançou um fogo abrasador na terra deles.
104:32 Feriu as suas vinhas e os seus figueirais: * e quebrou as árvores que havia nos seus limites.
104:33 Falou e vieram gafanhotos e lagartos * cujos não tinham número:
104:34 Devoraram toda a erva dos prados: * e comeram todos os frutos dos seus campos.
104:35 Feriu todos os primogénitos da sua terra: * as primícias de todo seu trabalho.
104:36 Os conduziu com prata e com ouro: * e não havia enfermo nas suas tribos.
104:37 Alegrou-se o Egipto com a partida deles: * pois era sobre eles o seu temor.
104:38 Estendeu uma nuvem que os cobrisse: * e um fogo que os alumiasse de noite.
104:39 Pediram e vieram codornizes: * e de pão do céu os saciou.
104:40 Fendeu a pedra e brotaram águas: * correram rios no deserto.
104:41 Porque se lembrou da sua santa palavra: * que tinha dado a Abraão, seu servo.
104:42 Fez sair o seu povo com exaltação, * e os seus escolhidos com alegria.
104:43 Deu-lhes as terras das gentes: * e herdaram o trabalho dos povos:
104:44 Para que guardassem os seus mandamentos, * e buscassem a sua lei.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Bless the Lord O my soul.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. O Lord, hear my prayer.
℟. And let my cry come unto Thee.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May His loving-kindness and mercy help us, Who liveth and reigneth with the Father, and the Holy Ghost, world without end. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 4
Sermo sancti Augustíni Epíscopi.
Serm. 30. de Sanctis.
Beatissimi Laurentii Martyris, cujus natalem hodie celebramus, passionem nosse vos credo: et quanta in persecutione pertulerit, dilectionem vestram scire posse non dubito. Tanta enim ejus martyrii gloria exstitit, ut passione sua mundum illuminaverit universum. Illuminavit mundum plane Laurentius eo lumine, quo ipse accensus est, et flammis quas ipse pertulit, omnium Christianorum corda calefecit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Quo progréderis sine fílio, pater? quo, sacérdos sancte, sine diácono próperas?
* Tu nunquam sine minístro sacrifícium offérre consuéveras.
℣. Quid ergo in me displícuit paternitáti tuæ? numquid degénerem me probásti? Experíre utrum idóneum minístrum elégeris, cui commisísti Domínici sánguinis dispensatiónem.
℟. Tu nunquam sine minístro sacrifícium offérre consuéveras.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May God the Father Omnipotent, be to us merciful and clement. Amen.

Leitura 4
From the Sermons of St. Augustine, Bishop of Hippo.
30th on the Saints.
I belive that ye know the history of the sufferings of that most blessed Martyr, Lawrence, whose birth-day we are keeping this day, and I doubt not, my beloved brethren, but that ye may know what agonies he endured under the persecutors. So illustrious is the glory of his martyrdom, that the splendour thereof shineth throughout the whole world. And this light, which Lawrence maketh so clearly to shine throughout the world, is the light of the fire wherewith he himself was enkindled. By the flames which he endured, he hath made hot every Christian heart.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Father, whither goest thou without thy son? Holy Priest, dost thou fare hence without a Deacon?
* It hath never been thy use to offer sacrifice without a minister.
℣. What therefore in me hath displeased thee, my Father? Hast thou tried me and found me unworthy to be called thy son? Make trial if I am indeed a useless servant, even I, whom thou didst choose, to commit unto me the administration of the Cup of the Blood of the Lord.
℟. It hath never been thy use to offer sacrifice without a minister.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 5
Quis nolit ad horam uri Laurentii igne, ut æternum gehennæ non patiatur incendium? Beati igitur Laurentii exemplo provocamur ad martyrium, et accendimur ad fidem, incalescimus ad devotionem: et si in nobis persecutoris flamma deest, fidei tamen flamma non deest. Non ardemus quidem corpore pro Christo, sed ardemus affectu: non subjicit mihi persecutor ignem: sed suggerit mihi ignem desiderium Salvatoris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Noli me derelínquere, pater sancte, quia thesáuros tuos jam expéndi.
* Non ego te désero, fili, neque derelínquo; sed majóra tibi debéntur pro fide Christi certámina.
℣. Nos quasi senes levióris pugnæ cursum recípimus, te autem quasi júvenem manet gloriósior de tyránno triúmphus: post tríduum me sequéris sacerdótem levíta.
℟. Non ego te désero, fili, neque derelínquo; sed majóra tibi debéntur pro fide Christi certámina.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May Christ to all His people give, for ever in His sight to live. Amen.

Leitura 5
Who is there but knoweth how that Lawrence chose rather to burn in earthly flames for a while, than to suffer the eternal fire of hell? The example, therefore, of blessed Lawrence provoketh us to lift up our testimony, kindleth our faith, and setteth our love all a-glow. If for us there are now no fires of persecution, the flame of faith is not therefore quenched. We give not our bodies to be burned for Christ's sake, but our hearts burn with His love. The persecutor stirreth up no fire around me, but a fire is stirred up in me by the longing for the presence of my Saviour.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Leave me not, holy Father, for I have spent already thy treasures.
* I leave thee not, my son, neither forsake thee but there awaiteth thee for Christ's truth a wrestling sterner than mine.
℣. We, as old men, have an easier race to run; for thee in thy youth, there is kept a more glorious victory over the enemy; yet three days, and thou shalt follow me, the Deacon behind the Priest.
℟. I leave thee not, my son, neither forsake thee but there awaiteth thee for Christ's truth a wrestling sterner than mine.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 6
Esse autem Salvatoris ignem legimus in Evangelio, dicente eodem Domino: Nescitis quia veni ignem mittere in terram? Et quid volo, nisi ut accendatur? Quo igne succensi illi duo discipuli dixerunt: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas? Hoc igitur igne beatus Laurentius accensus, flammarum non sentit incendium: et dum Christi ardet desiderio, persecutoris pœnam non sentit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Beátus Lauréntius clamávit et dixit: Deum meum colo, illi soli sérvio;
* Et ídeo non tímeo torménta tua.
℣. Mea nox obscúrum non habet, sed ómnia in luce claréscunt.
℟. Et ídeo non tímeo torménta tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et ídeo non tímeo torménta tua.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Spirit's fire Divine in our hearts enkindled shine. Amen.

Leitura 6
But that the Saviour hath a fire of His own we read in the Gospel, where the Lord saith lam come to send fire on the earth, and what will I but that it be kindled? Luke xii. 49. It was this fire which had been enkindled in the two disciples when they said Did not our heart burn within us, while He talked with us by the way, and while He opened to us the Scriptures? Luke xxiv. 32. It was because this fire had been enkindled within him that the blessed Lawrence felt not the burning of the flames, and through eager yearning for the sight of Christ perceived not the cruelty of his persecutor.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The blessed Lawrence cried and said: My God do I worship, and Him only do I serve
* And therefore I am not afraid of thy tortures.
℣. The darkness is no darkness to me, but the night is all as clear as the morning, that shineth more and more unto the perfect day.
℟. And therefore I am not afraid of thy tortures.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. And therefore I am not afraid of thy tortures.
Nocturn III.
Ant. Vísita nos.
Psalmus 105 [9]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes ejus?
105:3 Beáti, qui custódiunt judícium, * et fáciunt justítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * injúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis ejus: * et laudavérunt laudem ejus.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum ejus: * et non sustinuérunt consílium ejus.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus:
105:24 Ut avérteret iram ejus ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo ejus, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in justítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum ejus.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn III.
Ant. Visit us.
Salmo 105 [9]
105:1 Louvai o Senhor, porque é bom: * porque é eterna a sua misericórdia.
105:2 Quem os poderes do Senhor contará, * fará todos seus louvores ouvidos?
105:3 Bem-aventurados os que observam a lei, * e praticam em todo o tempo a justiça.
105:4 Lembrai-Vos de nós, ó Senhor, em mercê de vosso povo: * visitai-nos com vossa salvação:
105:5 Para vermos a felicidade de vossos escolhidos, gozemos a alegria de vosso povo: * para serdes glorificado na vossa herança.
105:6 Pecámos com os nossos pais: * procedemos injustamente, cometemos a iniquidade.
105:7 Nossos pais no Egipto não entenderam as vossas maravilhas: * se não lembraram da multidão de vossas misericórdias.
105:8 Irritaram-Vos indo para o mar, * mar Vermelho.
105:9 Os salvou, por amor do seu nome: * para mostrar o seu poder.
105:10 Ameaçou o mar Vermelho e ele secou-se, * e levou-os pelos abysmos, como por um deserto.
105:11 Salvou-os da mão dos que os odiavam: * e livrou-os da mão do inimigo.
105:12 A água cobriu os perseguidores: * deles não escapou um só.
105:13 Deram crédito às suas palavras: * e cantaram o seu louvor.
105:14 Porém, depressa esqueceram as suas obras: * e não esperaram o seu conselho.
105:15 Cobiçaram delícias no deserto: * e tentaram a Deus no lugar sem água.
105:16 Concedeu-lhes o que pediam: * e enviou fartura às suas almas.
105:17 Irritaram Moisés no acampamento: * e Arão, o santo do Senhor.
105:18 Abriu-se a terra e engoliu Datan: * e sepultou Abiron com seus compinchas.
105:19 Ateou-se fogo no meio da congregação: * a chama incendiou os pecadores.
105:20 Fizeram um bezerro em Horeb: * e adoraram a estátua.
105:21 Trocaram a sua glória * pelo simulacro dum bezerro que come feno.
105:22 Esqueceram-se de Deus, que os tinha salvado, * que tinha feito maravilhas no Egipto, milagres na terra de Cam, cousas terríveis no mar Vermelho.
105:23 Disse que os destruiria: * se Moisés, seu escolhido, se não tivesse posto no meio ante ele sobre a brecha:
105:24 A fim de afastar a sua ira, para que os não destruísse: * desprezaram aquela terra desejável:
105:25 Não acreditaram na sua palavra e murmuraram nas suas tendas: * e não atenderam à voz do Senhor.
105:26 Ele levantou a sua mão contra eles: * para os exterminar no deserto:
105:27 Para envilecer a sua estirpe entre as nações: * e dispersá-los pelas regiões.
105:28 Consagraram-se a Beelfegor: * e comeram os sacrifícios dos mortos.
105:29 Irritaram o Senhor com suas inovações: * e multiplicou-se neles a ruína.
105:30 Apresentou-se Finéas, e acalmou-O: * e cessou o flagelo.
105:31 Foi-lhe imputado a justiça: * de geração em geração para sempre.
105:32 Irritaram-n’O nas águas da contradição: * e Moisés foi castigado por causa deles:pois exacerbaram o seu espírito.
105:33 Foi duvidoso nas suas palavras: * não exterminaram as gentes que o Senhor lhes dissera.
105:34 Mesclaram-se com as gentes e imitaram os seus costumes:e servirão os seus ídolos: * e isto foi-lhes causa de ruína.
105:35 Imolaram os seus filhos, * e as suas filhas aos demónios.
105:36 Derramaram o sangue inocente: * o sangue de seus filhos e de suas filhas, que tinham sacrificado aos ídolos de Canaan.
105:37 A terra ficou infectada com tanto sangue e contaminou-se com suas obras: * e prostituíram-se suas invenções.
105:38 O Senhor incendiou-se de fúria contra o seu povo: * e abominou a sua herança.
105:39 Entregou-os ao poder das gentes: * e dominaram-nos aqueles que os odiavam.
105:40 Seus inimigos angustiaram-nos e foram humilhados sob o seu poder: * muitas vezes Ele os livrou.
105:41 Eles, porém, exacerbaram-n’O com seu conselho: * e foram humilhados pelas suas iniquidades.
105:42 Ele olhou-os quando estavam atribulados: * e ouviu a sua oração.
105:43 Lembrou-se da sua aliança: * e teve piedade deles segundo a multitude de sua misericórdia.
105:44 Empregou neles as suas misericórdias, * à vista de todos os tinham cativos.
105:45 Salvai-nos, ó Senhor nosso Deus: * e reuni-nos de entre as nações:
105:46 Para que celebremos o vosso santo nome: * e nos gloriemos em louvar-Vos.
105:47 Bendito seja o Senhor, Deus de Israel, pelos séculos dos séculos: * e todo o povo responderá:assim seja, assim seja.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Psalmus 106 [10]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter injustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília ejus in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus ejus.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam ejus in auram: * et siluérunt fluctus ejus.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et juménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adjúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vísita nos Dómine in salutári tuo.
Salmo 106 [10]
106:1 Louvai o Senhor, porque Ele é bom: * porque a sua misericórdia é eterna.
106:2 Digam-no os que foram resgatados pelo Senhor, os que Ele resgatou da mão do inimigo: * e os que congregou de entre as regiões:
106:3 Do oriente e do poente: * do aquilão e do mar.
106:4 Erravam por lugares áridos: * não encontraram caminho para uma cidade habitável.
106:5 Padecendo fome e sede: * desfaleceu a sua alma.
106:6 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e Ele os livrou das suas necessidades.
106:7 Conduziu-os por caminho recto: * para que fossem à cidade de habitação.
106:8 Glorifiquem o Senhor as suas misericórdias: * e suas maravilhas aos filhos dos homens.
106:9 Pois saciou a alma que estava exausta: * e encheu de bens a alma faminta.
106:10 Estavam sentados nas trevas e na sombra da morte: * aprisionados, na mendiguez e em ferros.
106:11 Pois exacerbaram as palavras de Deus: * e tinham desprezado o conselho do Altíssimo.
106:12 Seu coração foi humilhado em trabalhos: * ficaram sem forças, não houve quem os ajudasse.
106:13 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e Ele os livrou de suas necessidades.
106:14 Tirou-os das trevas e da sombra da morte: * e quebrou os seus vínculos.
106:15 Glorifiquem o Senhor as suas misericórdias: * e suas maravilhas aos filhos dos homens.
106:16 Pois arrombou as portas de bronze: * e quebrou os ferrolhos de ferro.
106:17 Retirou-os do caminho da sua iniquidade: * pois tinham sido humilhados devido às suas injustiças.
106:18 Sua alma abominava toda a carne: * e chegaram até às portas da morte.
106:19 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e Ele livrou-os das suas necessidades.
106:20 Enviou a sua palavra e sarou-os: * e livrou-os da destruição.
106:21 Glorifiquem o Senhor as suas misericórdias: * e suas maravilhas aos filhos dos homens.
106:22 Ofereçam-Lhe um sacrifício de louvor: * e anunciem as suas obras com alegria.
106:23 Os que descem ao mar em naus, * e fazem as suas manobras nas muitas águas.
106:24 Viram as obras do Senhor, * e as suas maravilhas no profundo.
106:25 Disse e levantou-se um vento de tempestade: * e empolaram-se as ondas.
106:26 Sobem até aos céus e descem até aos abysmos: * desfalecia com males a alma deles.
106:27 Foram turvados e cambalearam como um embriagado: * e toda sua sabedoria se desvaneceu.
106:28 Clamaram ao Senhor no meio das suas tribulações: * e livrou-os das suas necessidades.
106:29 Transformou a tempestade em brisa: * e as ondas do mar acalmaram.
106:30 Eles alegraram-se, pois ficou calmo: * e Ele conduziu-os ao porto que desejavam.
106:31 As suas misericórdias glorifiquem o Senhor : * e suas maravilhas os filhos dos homens.
106:32 Exaltem-n’O na igreja do povo: * e louvem-n’O na cadeira dos anciãos.
106:33 Converteu os rios em desertos: * e os mananciais das águas em terra sedenta.
106:34 A terra frutífera em deserto de sal: * por causa da malícia dos seus habitantes.
106:35 Virou o deserto em tanques de água: * e a terra árida em mananciais de águas.
106:36 Estabeleceu ali os famintos: * e eles fundaram cidades para habitação.
106:37 Semearam os campos e plantaram vinhas: * e colheram nativos frutos.
106:38 Abençoou-os e multiplicaram-se muitíssimo: * e não diminuiu os seus animais.
106:39 Foram depois reduzidos a um pequeno número: * e foram oprimidos com males e dores.
106:40 Caiu o desprezo sobre os príncipes: * e Ele fê-los andar em erro por onde caminho não existia.
106:41 Aliviou o pobre da sua miséria: * e multiplicou as famílias como ovelhas.
106:42 Os justos verão e alegrar-se-ão: * e toda a iniquidade fechará a boca.
106:43 Quem é sábio para conservar estas cousas * e compreender as misericórdias do Senhor?
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Visit us with Thy salvation, O Lord.
Ant. Confitébor Dómino.
Psalmus 107 [11]
107:2 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psallam in glória mea.
107:3 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
107:4 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psallam tibi in natiónibus.
107:5 Quia magna est super cælos misericórdia tua: * et usque ad nubes véritas tua:
107:6 Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua: * ut liberéntur dilécti tui.
107:7 Salvum fac déxtera tua, et exáudi me: * Deus locútus est in sancto suo:
107:8 Exsultábo, et dívidam Síchimam, * et convállem tabernaculórum dimétiar.
107:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim suscéptio cápitis mei.
107:10 Juda rex meus: * Moab lebes spei meæ.
107:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ amíci facti sunt.
107:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
107:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos, * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
107:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
107:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. I will greatly praise.
Salmo 107 [11]
107:1 Pronto está o meu coração, ó Deus, pronto está o meu coração: * cantarei e salmodiarei na minha glória.
107:2 Desperta, ó glória minha, desperta, saltério e cítara: * levantar-me-ei ao romper da alva.
107:3 Louvar-Vos-ei no meio dos povos, ó Senhor: * e entoar-Vos-ei salmos entre as nações.
107:4 Pois a vossa misericórdia elevou-se acima dos céus: * e a vossa verdade até às nuvens:
107:5 Exaltai-Vos sobre os céus, ó Deus, sobre toda a terra a vossa glória: * para que sejam livres os vossos eleitos.
107:6 Salvai-me com vossa direita e ouvi-me: * Deus falou no seu santuário:
107:7 Alegrar-me-ei e repartirei Siquém, * e medirei o vale dos Tabernáculos.
107:8 Meu é Galaad e meu é Manassés: * e Efraim é a segurança da minha cabeça.
107:9 Judá é o meu rei: * o Moab a bacia da minha esperança.
107:10 Estenderei o meu calçado sobre a Idumeia: * os estrangeiros tornaram-se meus amigos.
107:11 Quem me conduzirá à cidade fortificada? * Quem me conduzirá até à Idumeia?
107:12 Porventura não sois Vós, Deus, que nos desamparastes, * não vireis Vós, Deus, com os nossos exércitos?
107:13 Dai-nos auxílio na tribulação: * pois vã é a ajuda do homem.
107:14 Em Deus faremos proezas: * e Ele reduzirá os nossos inimigos a nada.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Psalmus 108 [12]
108:2 Deus, laudem meam ne tacúeris: * quia os peccatóris, et os dolósi super me apértum est.
108:3 Locúti sunt advérsum me lingua dolósa, et sermónibus ódii circumdedérunt me: * et expugnavérunt me gratis.
108:4 Pro eo ut me dilígerent, detrahébant mihi: * ego autem orábam.
108:5 Et posuérunt advérsum me mala pro bonis: * et ódium pro dilectióne mea.
108:6 Constítue super eum peccatórem: * et diábolus stet a dextris ejus.
108:7 Cum judicátur, éxeat condemnátus: * et orátio ejus fiat in peccátum.
108:8 Fiant dies ejus pauci: * et episcopátum ejus accípiat alter.
108:9 Fiant fílii ejus órphani: * et uxor ejus vídua.
108:10 Nutántes transferántur fílii ejus, et mendícent: * et eiciántur de habitatiónibus suis.
108:11 Scrutétur fænerátor omnem substántiam ejus: * et dirípiant aliéni labóres ejus.
108:12 Non sit illi adjútor: * nec sit qui misereátur pupíllis ejus.
108:13 Fiant nati ejus in intéritum: * in generatióne una deleátur nomen ejus.
108:14 In memóriam rédeat iníquitas patrum ejus in conspéctu Dómini: * et peccátum matris ejus non deleátur.
108:15 Fiant contra Dóminum semper, et dispéreat de terra memória eórum: * pro eo quod non est recordátus fácere misericórdiam.
108:17 Et persecútus est hóminem ínopem, et mendícum, * et compúnctum corde mortificáre.
108:18 Et diléxit maledictiónem, et véniet ei: * et nóluit benedictiónem, et elongábitur ab eo.
108:18 Et índuit maledictiónem sicut vestiméntum, * et intrávit sicut aqua in interióra ejus, et sicut óleum in óssibus ejus.
108:19 Fiat ei sicut vestiméntum, quo operítur: * et sicut zona, qua semper præcíngitur.
108:20 Hoc opus eórum, qui détrahunt mihi apud Dóminum: * et qui loquúntur mala advérsus ánimam meam.
108:21 Et tu, Dómine, Dómine, fac mecum propter nomen tuum: * quia suávis est misericórdia tua.
108:22 Líbera me quia egénus, et pauper ego sum: * et cor meum conturbátum est intra me.
108:23 Sicut umbra cum declínat, ablátus sum: * et excússus sum sicut locústæ.
108:24 Génua mea infirmáta sunt a jejúnio: * et caro mea immutáta est propter óleum.
108:25 Et ego factus sum oppróbrium illis: * vidérunt me, et movérunt cápita sua.
108:26 Ádjuva me, Dómine, Deus meus: * salvum me fac secúndum misericórdiam tuam.
108:27 Et sciant quia manus tua hæc: * et tu, Dómine, fecísti eam.
108:28 Maledícent illi, et tu benedíces: * qui insúrgunt in me, confundántur: servus autem tuus lætábitur.
108:29 Induántur qui détrahunt mihi, pudóre: * et operiántur sicut diplóide confusióne sua.
108:30 Confitébor Dómino nimis in ore meo: * et in médio multórum laudábo eum.
108:31 Quia ástitit a dextris páuperis, * ut salvam fáceret a persequéntibus ánimam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confitébor Dómino nimis in ore meo.
Salmo 108 [12]
108:1 Deus, Vos não caleis ao meu louvor: * porque abriram-se contra mim a boca do pecador e do traidor.
108:2 Falaram contra mim com língua dolosa, me cercaram com palavras de ódio: * e gratuitamente me expugnaram.
108:3 Em vez de me amar, me caluniavam: * eu, porém, orava.
108:4 Deram-me males por bens: * e ódio em troca do amor que lhes tinha.
108:5 Sujeitai-o ao domínio do pecador: * e o demónio esteja à sua direita.
108:6 Quando for julgado, saia condenado: * e a sua oração se converta em pecado.
108:7 Sejam abreviados os seus dias: * e receba outro seu bispado.
108:8 Fiquem seus filhos órfãos: * e sua mulher viúva.
108:9 Andem vagabundos dum lugar para outro os seus filhos e mendiguem: * e sejam expulsos das suas habitações.
108:10 O usurário dê caça a todos seus bens: * e os estranhos roubem os seus trabalhos.
108:11 Não tenha quem o ajude: * nem haja quem se compadeça dos seus órfãos.
108:12 Sejam exterminados todos seus filhos: * em uma só geração fique apagado o seu nome.
108:13 Reviva a lembrança da iniquidade de seus pais na presença do Senhor: * e o pecado de sua mãe não seja apagado.
108:14 Estejam sempre diante do Senhor e desapareça da terra a sua memória: * porque se não lembrou de usar de misericórdia.
108:15 Perseguiu o homem desamparado e mendigo, * o homem aflito do coração, para lhe dar a morte.
108:16 Amou a maldição e ela lhe virá: * e, como não quis a bênção, ela afastar-se-á dele.
108:17 Vestiu-se de maldição como um traje, * e penetrou como água nas suas entranhas e como azeite nos seus ossos.
108:18 Que ela seja para ele como a vestimenta com que se cobre: * e como a cinta com que sempre se cinge.
108:19 Tal é diante do Senhor a obra daqueles que me caluniam: * e que dizem males contra a minha alma.
108:20 Vós, ó Senhor, fazei comigo de acordo com vosso nome: * pois é suave a vossa misericórdia.
108:21 Livrai-me, pois sou necessitado e pobre: * e o meu coração abalado está dentro de mim.
108:22 Desapareço como a sombra que vai caindo: * e sou escorraçado como os gafanhotos.
108:23 Meus joelhos enfraqueceram com o jejum: * e a minha carne mudou por falta de azeite.
108:24 Tornei-me para eles um objecto de escárnio: * viram-me e abanaram as suas cabeças.
108:25 Assisti-me, ó Senhor meu Deus: * salvai-me segundo a vossa misericórdia.
108:26 Saibam que isto é de vossa mão: * e que Vós, ó Senhor, tendes feito estas cousas.
108:27 Amaldiçoaram-me e Vós me abençoareis: * confundidos sejam os que se levantam contra mim, entretanto o vosso servo alegrar-se-á.
108:28 Sejam cobertos de afronta os que me caluniam: * e fiquem envolvidos na sua confusão como numa capa dupla.
108:29 Muito glorificarei o Senhor com minha boca: * e no meio de muitos o louvarei.
108:30 Pois se pôs à direita deste pobre, * para salvar a sua vida daqueles que a perseguem.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. I will greatly praise the Lord with my mouth.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. O Lord, hear my prayer.
℟. And let my cry come unto Thee.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May the Almighty and merciful Lord loose us from the bonds of our sins. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joannes 12:25-27
In illo témpore: Dixit Jesus discipulis suis: Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit; ipsum solum manet. Et réliqua.

De Homilía sancti Augustíni Epíscopi.
Ex Tract. 51. in Joann., post supra.
Cum ergo causæ articulus venerit, ut hæc conditio proponatur, aut faciendum esse contra Dei præceptum, aut ex hac vita emigrandum; quorum duorum homo si cogatur alterum eligere, comminante mortem persecutore, ibi eligat Deo dilecto emori, quam offenso vivere. Ibi oderit in hoc mundo animam suam, ut in vitam ætérnam custodiat eam. Si quis mihi ministrat, me sequatur. Quid est, Me sequatur, nisi, Me imitetur? Christus enim pro nobis passus est, ait Apostolus Petrus, relinquens nobis exemplum, ut sequamur vestigia ejus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. In cratícula te Deum non negávi,
* Et ad ignem applicátus te Dóminum Jesum Christum conféssus sum.
℣. Probásti, Dómine, cor meum, et visitásti nocte.
℟. Et ad ignem applicátus te Dóminum Jesum Christum conféssus sum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Gospel's holy lection be our safety and protection. Amen.

Leitura 7
From the Holy Gospel according to John
John 12:25-27
At that time Jesus said unto His disciples Amen, Amen I say unto you, Except a corn of wheat fall into the ground and die, it abideth alone. And so on.

Homily by St. Augustine, Bishop of Hippo.
51st Tract on John.
When matters are come to this pass that a simple choice must be made, either to break the law of God, or to bid farewell to this life; when a man must needs choose one or the other alternative, and the persecutor is threatening him with death, then let him choose rather to honour God and die, than to insult Him and live. This choice will be to hate his life in this world and to keep it unto life eternal. If any man serve Me, let him follow Me. And what is it to follow Christ but to imitate Him? Christ, saith the Apostle Peter, suffered for us, leaving us an example, that we should follow His steps. I. ii. 21.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Upon the bars I denied thee not, O God.
* And when they put me to the fire, I acknowledged thee to be the Lord, O Jesus Christ.
℣. Lord, Thou hast proved mine heart and visited it by night.
℟. And when they put me to the fire, I acknowledged thee to be the Lord, O Jesus Christ.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 8
Ecce quod dictum est: Si quis mihi ministrat, me sequatur. Quo fructu? qua mercede? quo præmio? Et ubi sum, inquit, ego, illic et minister meus erit. Gratis ametur, ut operis, quo ministratur illi, pretium sit esse cum illo. Ubi enim bene erit sine illo, aut quando esse male poterit cum illo? Audi evidentius: Si quis mihi, ministraverit, honorificabit eum Pater meus. Quo honore, nisi ut sit cum Filio ejus? Quod enim superius ait: Ubi ego sum, illic et minister meus erit hoc intelligitur exposuisse, cum dicit: Honorificabit eum Pater meus. Nam quem majorem honorem accipere poterit adoptatus, quam ut sit ubi est unicus, non æqualis factus divinitati, sed consociatus æternitati?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. O Hippólyte, si credíderis in Dóminum Jesum Christum,
* Et thesáuros tibi osténdo, et vitam ætérnam promítto.
℣. Beátus Lauréntius Hippólyto dixit: Si credis in Dóminum Jesum Christum.
℟. Et thesáuros tibi osténdo, et vitam ætérnam promítto.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et thesáuros tibi osténdo, et vitam ætérnam promítto.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. He whose feast-day we are keeping, be our Advocate with God. Amen.

Leitura 8
Behold what is said If any man serve Me, let him follow Me. Follow Him, and with what result? at what wage? for what reward? And, saith the Lord, where I am, there shall also My servant be. He must be loved for Himself alone, if the wage of working in His service be to be with Him. Where would it be well where He was not? Or where could it be ill where He was? Hear even more clearly If any man serve Me, him will My Father honour. With what honour will He honour him, but to put him to be with His Own Son? That which is said first Where I am there shall also My servant be is explained by the next words Him will My Father honour. What higher honour can an adopted son receive, than to be where the Only-Begotten Son is, not in equality of Divine nature, but linked in eternal fellowship?
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. O Hippolytus, if thou believest in the Lord Jesus Christ,
* I lay before thee treasure an hundredfold, and promise thee life everlasting.
℣. The blessed Lawrence said unto Hippolytus: If thou believest in the Lord Jesus Christ.
℟. I lay before thee treasure an hundred-fold, and promise thee life everlasting.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. I lay before thee treasure an hundred-fold, and promise thee life everlasting.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 9
Commemoratio Ss. Mártyrum Tiburtii et Susannæ
Tiburtius, Chromátii præfecti Urbis fílius, sancti Sebastiáni ópera Christianus, cum ob eam causam ad Fabianum judicem adductus esset múltaque apud illum de Christi fide prædicáret, excandéscens judex paviméntum candéntibus carbónibus sterni jubet. Mox, Tiburti, inquit, vel diis nostris sacrífices oportet, vel per istos carbónes nudis pédibus tibi incedéndum est. At ille, crucis signo se muniens fidentérque ámbulans in pruna, Disce, inquit, ex hoc solum esse Deum, quem Christiáni colunt; prunæ enim mihi flores vidéntur. Quod cum magicis artibus tribuerétur, extra Urbem ductus Tiburtius, ac via Lavicana tertio ab Urbe lápide gládio percússus, ibi a Christiánis sepelítur. Quo die Susanna virgo nobilíssima, quod Galerii Maximiáni, fílii Diocletiáni imperatóris, conjúgium recusaret, ut quæ virginitátem Deo vóverat; post multa tormentórum genera, quibus varie tentátum est sanctum Vírginis propositum, domi suæ, jussu imperatóris, gládio percússa, ad duplex virginitátis et martyrii præmium migrávit in cælum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May He that is the Angels' King to that high realm His people bring. Amen.

Leitura 9
Commemoratio for the Holy Martyrs Tiburtius and Susanna.
Tibutrius was son to Chromatius, Praefect of the city of Rome, and was converted to Christianity by holy Sebastian. On this account he was brought before Fabian the judge, and spake boldly in his presence many things concerning belief in Christ. Then Fabian broke out in anger and caused the pavement to be spread with live coals. Now, Tiburtius, said he, thou must either sacrifice to our gods, or walk barefoot on these coals. Tiburtius armed himself with the sign of the Cross and walked boldly on the coals. Learn from this, said he, that there is no God but He whom the Christians worship; for the coals are to me like flowers. For this in the year 286 he was credited with art magic, led forth without the city and smitten with the sword at the third milestone on the Lavican Road, where he was buried by the Christians. On the same day, about the year 295, the noble maiden Susanna, having refused the offer of marriage of Galerius Maximianus, son to the Emperor Diocletian, because she had made a vow of her virginity to God, after diverse torments wherewith her holy resolution was tried, was smitten with the sword, in her own house, by order of the Emperor, and passed to heaven to receive the double reward of virginity and martyrdom.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

Te Deum
Vos louvamos, ó Deus, e reconhecemos por Senhor. A Vós, ó Pai eterno, toda a terra adora.
Todos os Anjos, os céus e todas as Potestades, os Querubins e os Serafins clamam incessantemente:
Santo, Santo, Santo: Senhor, Deus dos exércitos.
Os céus e a terra estão cheios da majestade da vossa glória.
O coro glorioso dos Apóstolos, a falange venerável dos Profetas, e a ala dos Mártires, brilhante de alvura, cantam os vossos louvores.
A Santa Igreja confessa o vosso nome em toda a terra.: Ó Pai de infinita majestade! Ela adora o vosso Filho Unigénito e verdadeiro. E também o Espírito Paráclito.
Vós sois o Rei da glória, ó Cristo! Vós sois o Filho do Pai Eterno. Para salvar o homem, não hesitastes em viver no seio de uma Virgem.
Vós partistes as cadeias da morte e abristes o reino dos céus aos fiéis.
Vós estais assentado à dextra de Deus, na glória do Pai. Acreditamos que sois o Juiz, que há-de vir.
O seguinte verso diz-se de joelhos
Vos suplicamos, pois, queirais socorrer vossos servos, que resgatastes com vosso precioso Sangue:
Permiti que pertençam ao número dos Santos, que estão na glória.
Salvai o vosso povo, ó Senhor, e abençoai a vossa herança.
Guiai os vossos servos e elevai-os até à vida eterna.
Todos os dias procuramos louvar-Vos. E louvamos o vosso Nome no mundo e em todos os séculos dos séculos.
Dignai-Vos, ó Senhor, neste dia preservar-nos do pecado.
Tende piedade de nós, ó Senhor, tende piedade.
Que a vossa misericórdia desça sobre nós, conforme a esperança que em Vós depositamos.
Senhor, eu espero em Vós; nunca ficarei iludido.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Da nobis, quǽsumus, omnípotens Deus: vitiórum nostrórum flammas exstínguere; qui beáto Lauréntio tribuísti tormentórum suórum incéndia superáre.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio dos Santos}
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
Oremos
O Almighty God, Who didst give unto Blessed Lawrence power to be more than conqueror in his fiery torment, grant unto us, we beseech thee, the power to quench the flames of our sinful lusts.
Por nosso Senhor Jesus, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amém.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Conclusão
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
℣. Bendigamos o Senhor.
℟. Graças a Deus.
℣. E que as almas dos fiéis, pela misericórdia de Deus, descansem em paz.
℟. Amém.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amém.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help